ADAPTACJA W PRZEDSZKOLU

Jeżeli twierdzisz, że mi ufasz – ufaj mi całym sobą. Ufaj mi – naprawdę

Potrzebuję Twojej wiary we mnie. Ona unosi moje skrzydła.

Ty, moja mądra, dorosła Mamo we mnie wierzysz;

Ty, dorosły, potężny Tato – ufasz, że dam radę

więc ja – Wasz malutki syn, Wasza mała córeczka – PORADZĘ SOBIE

Otoczony Twoimi ciepłymi zapewnieniami odnajdę w sobie siłę do tego, by sobie poradzić. Otulony Twoim wsparciem, Twoją pewnością i wiarą we mnie – będę latał....”

K. Wnęk – Joniec „Nie przydeptuj moich skrzydeł”.

DROGI RODZICU

Pierwsze dni w przedszkolu wiążą się zwykle z zachwianiem poczucia bezpieczeństwa. Dziecko boi się nie tylko tego co go spotka, ale przede wszystkim tego że mama nie wróci. Dlatego dobrze jest przez pierwsze dni zabierać dziecko nieco wcześniej, jeżeli to możliwe. Bardzo stresująca jest dla malucha sytuacja, gdy większość dzieci poszła już do domu a on jeszcze nie.

Czego rodzice robić nie powinni:

• straszyć dziecko przedszkolem („Poczekaj no już pani w przedszkolu nauczy cię porządku”)
• Zaglądać po pożegnaniu do sali, by sprawdzić czy dziecko się bawi. Jeżeli nasza pociecha to zauważy resztę dnia spędzi przy drzwiach, bo skoro mama zajrzała raz to może jeszcze raz zajrzy.
• Poddawać się! Jeżeli rodzice wzruszenie łzami bądź zdenerwowaniem i tupaniem swojej latorośli zdecydują się zostawić dziecko „jeszcze tylko dzisiaj” w domu, jest to sygnał dla małego inteligenta, aby jeszcze bardziej demonstrować swoje niezadowolenie. Zwykle jest tak, że jedno ustępstwo rodzica sprawia że wcześniej czy później dziecko postawi na swoim i zostanie w domu na dłużej.

Rodzicu pamiętaj, nawet jeżeli znajdziesz idealne przedszkole i dobrze przygotujesz dziecko i tak Twój maluch ma prawo wyrażać sprzeciw i niezadowolenie – w końcu w jego życiu zaszła radykalna zmiana i potrzeba czasu aby ją zaakceptował.

Jeżeli przetrwacie pierwszy miesiąc, dalej będzie już z górki i tylko patrzeć jak twój przedszkolak z przejęciem opowie Ci o pierwszych przyjaźniach.

ROZSTANIE Z RODZICAMI

• Rodzic żegna się krótko, spokojnie i zdecydowania. Mówi, kiedy będzie z powrotem po czym wychodzi.
• Rodzic może się także umówić z dzieckiem, że pomacha do niego przez okno, jeżeli jest taka możliwość.
• Dzieciom, rodzicom też czasem pomaga rytuał, wypracowany razem, po wypełnieniu którego wiadomo, ze mama nieodwołalnie wyjdzie z sali. Mogą to być wierszyki np.: „Pa pa buziaków sto dwa” lub konkretny ciąg uścisków i przytuleń.
• Rozstania nie można jednak przedłużać. Przeciąganie może całkowicie rozstroić nawet spokojne, gotowe do pozostania dziecko.
• Rodzic akceptując ewentualny płacz, nie odmawia sobie i dziecku prawa do wyrażania uczuć, ale po pożegnaniu odchodzi. Dziecko przecież zostaje pod dobrą opieką.
• Nie pozwalamy na wychodzenie ukradkiem! Zdecydowane prosimy o dotrzymywanie obietnic! Dziecko, czuje się oszukane, następnego dnia nie opuści rodzica ani na krok i cały wysiłek adaptacyjny pójdzie na marne. Odzyskanie nadwątlonego zaufania jest bardzo trudne.
• Czasem w rozstaniu pomaga przytulanka, taki „ kawałek domu w ramionach”. Gdy dziecko zostaje samo z nauczycielką może tulić swój smutek na kolanach „ cioci”.
• Dziecko ma świadomość swoich uczuć i tęsknot. Nie potrafi ich jeszcze nazwać. Tęskni, jest smutne, czasem płacze z tęsknoty za mamą. Gdy w drzwiach pojawia się mama, jest radosna i uśmiechnięta, chętnie rozmawia z nauczycielką, dziecko czuje się zawiedzione. Te pierwsze chwile należą się dziecku, powinno być przytulone i utulone.
• Dziecko po całym dniu może mieć trudności w zintegrowaniu wrażeń z całego pobytu i może nie pamiętać, co się wydarzyło. Ma prawo być zmęczone i zagubione, dlatego ważne jest aby nie przypierać go do muru kolejnymi pytaniami „ Co było w przedszkolu? Dlaczego nic nie pamiętasz?” Takie pytania zwiększają tylko zamieszanie.

Nastawienie dziecka

• nie roztaczajmy wizji cudownych chwil, to trudny moment dla dziecka, ważne by dziecko nie czuło się oszukane
• wchodząc do nowego środowiska także czujemy wiele nieprzyjemnych emocji – niepokój strach obawę przed ośmieszeniem, samotność. Mogą one towarzyszyć również małemu dziecku i nie należy udawać, ze ich nie ma. Dziecko idąc do przedszkola ma prawo bać się i tęsknić. Równocześnie może odczuwać pozytywne emocje: poczucie własnej wartości „ bycia dużym” dumy, radości. Jednak nawet te emocje mogą zostać zagłuszone pojawiającą się nagle tęsknotą.

„Samoobsługa dziecka”

• Samodzielność w tych sferach daje dziecku poczucie bezpieczeństwa. Umiejętności te stymulują rozwój intelektualny, zwiększają poczucie bezpieczeństwa i zaufanie do własnych sił. Gdy dziecko nie potrafi poradzić sobie z własnym ubraniem czy w toalecie, jest zmuszone wielokrotnie prosić o pomoc nauczycielkę a przecież w pierwszych dniach jest to jeszcze obca dla niego osoba.

Zmiana rytmu dnia

• Następnym istotnym elementem jest ewentualna zmiana dotychczasowego rytmu i trybu życia dziecka. W chwili pójścia do przedszkola rodzice i dziecko stają przed koniecznością wstawania o określonej godzinie, często wcześniej, ubrania się zdążenia do grupy „ na czas”. Warto zadbać by zanim dziecko pójdzie do przedszkola, zaczęło wcześniej chodzić spać i wcześniej wstawać. W ten sposób poranki mogą być łatwiejsze bo pozbawione elementu pośpiechu zniecierpliwienia i irytacji z powodu ewentualnego spóźnienia do przedszkola i pracy.

ZASADY PRZEBYWANIA RODZICA W PRZEDSZKOLU

Rodzice przebywają w przedszkolu w roli gości. Osobą kierującą i decydującą o wszystkim co się dzieje jest nauczyciel. Należy pytać razem z dzieckiem o pozwolenie np. zabrania zabawki czy wyjścia do toalety – takie postępowanie uczy dziecko jak należy postępować.

TRUDNE EMOCJE RODZICA

Obecność dziecka w przedszkolu jest wynikiem podjętej przez rodzinę racjonalnej decyzji. W jej następstwie mogą się jednak pojawić trudne uczucia, łzy, wyrzuty sumienia, lęk i obawa czy na pewno decyzja jest słuszna. Rodzice powinni wiedzieć, że jest to normalne, jednak starać się opanować sposób ich wyrażania. Postawa psychiczna dorosłych wpływa na nastawienie dziecka. Spokojni rodzice, pewni tego co robią, są dla dziecka oparciem. Lęki i troski mamy czy taty obniżają wiarę we własne siły dziecka. Trudniej mu się rozstać, gdy czuje strach dorosłego.

Rozpoczęcie przez dziecko edukacji przedszkolnej jest ważnym, przełomowym momentem w jego życiu „kamieniem milowym” w jego życiu społecznym. Dziecko rozpoczyna życie w dwóch środowiskach – rodzinnym i przedszkolnym. Przez dobrą adaptację uczy się przystosowywać do nowych warunków, sytuacji i środowiska. Poprzez poznawanie otoczenia, nauczycielki, uczenie się nowych zwyczajów i wymogów dziecko powoli osiąga równowagę.